Elke ademteug

Het is wanneer ik achterom kijk
en een kind zie staan

wiens uitgestrekte hand naast licht grijpt dat zich kwijnend aan de voeten hecht
voor het als schaduw groeit
ver boven frêle schouders

lippen beven zie
bij het proeven van de wind
die zwijgend ijs legt
rond een tere mond

of het stille neerhurken in duister
zonder venster

dat ik weet hoe krachtig
adem leeft